حكاية روح (محمد عدوية)

كانت اخر دقيقة فى عمره

كان برده بيفكر فيها

كانت واخداه فى حضنها

نيم راسه على ايديها

ولما لمست دموعها خده

حس بيها وبص ليها

وباللى باقى من قوة عنده

حب يمسح دموع عنيها

كانت لحظة ما تتوصفشى

كانت لحظة ما تتحكيش

كانت لحظة فيها بأمشى

وليها كان عايز يعيش

كانت لحظة ما تتوصفشى

كانت لحظة ما تتحكيش

كانت لحظة فيها بأمشى

وليها كان عايز يعيش

وليها كان عايز يعيش

وابتدت صورتها تروح

عن عنيه وتيجى تانى

قال ساعيتها بصوت مجروح

اوعى تنسى فى يوم ايامى

حطت ايدها على شفايفه

قالتله انا عايشة بحنانك

ضمت اكتر ليها حضنه

قالتله لسة كتير قدامك

كانت لحظة ما تتوصفشى

كانت لحظة ما تتحكيش

كانت لحظة فيها بأمشى

وليها كان عايز يعيش

كانت لحظة ما تتوصفشى

كانت لحظة ما تتحكيش

كانت لحظة فيها بامشى

وليها كان عايز يعيش

وليها كان عايز يعيش

وليها كان عايز يعيش